Search

  1. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/14
    ततः करुणवेदित्वादधर्मोऽयमिति द्विजः । निशाम्य रुदतीं क्रौञ्चीमिदं वचनमब्रवीत् ॥ १-२-१४tataH karuNaveditvAdadharmo'yamiti dvijaH । nizAmya rudatIM krauJcImidaM vacanamabravIt ॥ 1-2-14Then on seeing the wailing female krounchi bird, out of state of compassion and apperceiving the killing of male bird as unjust, the sage uttered this sentence. ॥ 1-2-14॥
  2. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/13
    तथाविधं द्विजं दृष्ट्वा निषादेन निपातितम् । ऋषेर्धर्मात्मनस्तस्य कारुण्यं समपद्यत ॥ १-२-१३tathAvidhaM dvijaM dRSTvA niSAdena nipAtitam । RSerdharmAtmanastasya kAruNyaM samapadyata ॥ 1-2-13Then, having seen the bird struck down by the fowler, the pious sage Valmiki was filled with compassion. ॥ 1-2-13॥
  3. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/12
    वियुक्ता पतिना तेन द्विजेन सहचारिणा । ताम्रशीर्षेण मत्तेन पत्रिणा सहितेन वै । १-२-१२viyuktA patinA tena dvijena sahacAriNA । tAmrazIrSeNa mattena patriNA sahitena vai । 1-2-12The wife was moving together with husband with a red crest and with joy, with good wings, always being united with that male bird. ॥ 1-2-12॥
  4. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/11
    तं शोणितपरीताङ्गं वेष्टमानं महीतले । भार्या तु निहतं दृष्ट्वा रुराव करुणां गिरम् ॥ १-२-११taM zoNitaparItAGgaM veSTamAnaM mahItale । bhAryA tu nihataM dRSTvA rurAva karuNAM giram ॥ 1-2-11On seeing that bird slain on ground reeling with blood covered wings really made wailing sounds with piteous utterances on being separated from her husband. ॥ 1-2-11॥
  5. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/10
    तस्मात्तु मिथुनादेकं पुमांसं पापनिश्चयः । जघान वैरनिलयो निषादस्तस्य पश्यतः ॥ १-२-१०tasyAbhyAze tu mithunaM carantamanapAyinam । dadarza bhagavAMstatra krauJcayozcAruniHsvanam ॥ 1-2-9A sinful and cruelhearted hunter struck down the male bird of the pair in his very presence. ॥ 1-2-10॥
  6. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/9
    तस्याभ्याशे तु मिथुनं चरन्तमनपायिनम् । ददर्श भगवांस्तत्र क्रौञ्चयोश्चारुनिःस्वनम् ॥ १-२-९tasyAbhyAze tu mithunaM carantamanapAyinam । dadarza bhagavAMstatra krauJcayozcAruniHsvanam ॥ 1-2-9There holy sage Valmiki saw a couple of curlews, in the vicinity of that river's foreshore, flying there about in togetherness and cooing charmingly. ॥ 1-2-9॥
  7. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/8
    स शिष्यहस्तादादाय वल्कलं नियतेन्द्रियः । विचचार ह पश्यंस्तत्सर्वतो विपुलं वनम् ॥ १-२-८sa ziSyahastAdAdAya valkalaM niyatendriyaH । vicacAra ha pazyaMstatsarvato vipulaM vanam ॥ 1-2-8Valmiki who had his senses under his command received the barkgarment from the hands of his disciple and wandered about in that extensive forest, looking all around. ॥ 1-2-8॥
  8. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/7
    एवमुक्तो भरद्वाजो वाल्मीकेन महात्मना । प्रायच्छत मुनेस्तस्य वल्कलं नियतो गुरोः ॥ १-२-७evamukto bharadvAjo vAlmIkena mahAtmanA । prAyacchata munestasya valkalaM niyato guroH ॥ 1-2-7Asked thus by the nobleminded master Valmiki, Bharadwaja, ever obedient to his spiritual master, gave the sage the bark garment. ॥ 1-2-7॥
  9. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/6
    न्यस्यतां कलशस्तात दीयतां वल्कलं मम । इदमेवावगाहिष्ये तमसातीर्थमुत्तमम् ॥ १-२-६nyasyatAM kalazastAta dIyatAM valkalaM mama । idamevAvagAhiSye tamasAtIrthamuttamam ॥ 1-2-6My dear! Let the hand-vessel ॥ kamaNDalu॥ be kept ॥ there॥. Let my bark-garment be given to me. I will enter this best ford of Tamasa only. ॥ 1-2-6॥
  10. siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/5
    अकर्दममिदं तीर्थं भरद्वाज निशामय । रमणीयं प्रसन्नाम्बु सन्मनुष्यमनो यथा ॥ १-२-५akardamamidaM tIrthaM bharadvAja nizAmaya । ramaNIyaM prasannAmbu sanmanuSyamano yathA ॥ 1-2-5"O Bharadwaja, behold the beautiful and pleasant waters of this river. This holy spot is as clear and pure as the mind of a virtuous man. ॥ 1-2-5॥