- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/14ततः करुणवेदित्वादधर्मोऽयमिति द्विजः | निशाम्य रुदतीं क्रौञ्चीमिदं वचनमब्रवीत् || १-२-१४tataH karuNaveditvAdadharmo'yamiti dvijaH | nizAmya rudatIM krauJcImidaM vacanamabravIt || 1-2-14Then on seeing the wailing female krounchi bird, out of state of compassion and apperceiving the killing of male bird as unjust, the sage uttered this sentence. [1-2-14]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/13तथाविधं द्विजं दृष्ट्वा निषादेन निपातितम् | ऋषेर्धर्मात्मनस्तस्य कारुण्यं समपद्यत || १-२-१३tathAvidhaM dvijaM dRSTvA niSAdena nipAtitam | RSerdharmAtmanastasya kAruNyaM samapadyata || 1-2-13Then, having seen the bird struck down by the fowler, the pious sage Valmiki was filled with compassion. [1-2-13]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/12वियुक्ता पतिना तेन द्विजेन सहचारिणा | ताम्रशीर्षेण मत्तेन पत्रिणा सहितेन वै | १-२-१२viyuktA patinA tena dvijena sahacAriNA | tAmrazIrSeNa mattena patriNA sahitena vai | 1-2-12The wife was moving together with husband with a red crest and with joy, with good wings, always being united with that male bird. [1-2-12]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/11तं शोणितपरीताङ्गं वेष्टमानं महीतले | भार्या तु निहतं दृष्ट्वा रुराव करुणां गिरम् || १-२-११taM zoNitaparItAGgaM veSTamAnaM mahItale | bhAryA tu nihataM dRSTvA rurAva karuNAM giram || 1-2-11On seeing that bird slain on ground reeling with blood covered wings really made wailing sounds with piteous utterances on being separated from her husband. [1-2-11]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/10तस्मात्तु मिथुनादेकं पुमांसं पापनिश्चयः | जघान वैरनिलयो निषादस्तस्य पश्यतः || १-२-१०tasyAbhyAze tu mithunaM carantamanapAyinam | dadarza bhagavAMstatra krauJcayozcAruniHsvanam || 1-2-9A sinful and cruelhearted hunter struck down the male bird of the pair in his very presence. [1-2-10]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/9तस्याभ्याशे तु मिथुनं चरन्तमनपायिनम् | ददर्श भगवांस्तत्र क्रौञ्चयोश्चारुनिःस्वनम् || १-२-९tasyAbhyAze tu mithunaM carantamanapAyinam | dadarza bhagavAMstatra krauJcayozcAruniHsvanam || 1-2-9There holy sage Valmiki saw a couple of curlews, in the vicinity of that river's foreshore, flying there about in togetherness and cooing charmingly. [1-2-9]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/8स शिष्यहस्तादादाय वल्कलं नियतेन्द्रियः | विचचार ह पश्यंस्तत्सर्वतो विपुलं वनम् || १-२-८sa ziSyahastAdAdAya valkalaM niyatendriyaH | vicacAra ha pazyaMstatsarvato vipulaM vanam || 1-2-8Valmiki who had his senses under his command received the barkgarment from the hands of his disciple and wandered about in that extensive forest, looking all around. [1-2-8]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/7एवमुक्तो भरद्वाजो वाल्मीकेन महात्मना | प्रायच्छत मुनेस्तस्य वल्कलं नियतो गुरोः || १-२-७evamukto bharadvAjo vAlmIkena mahAtmanA | prAyacchata munestasya valkalaM niyato guroH || 1-2-7Asked thus by the nobleminded master Valmiki, Bharadwaja, ever obedient to his spiritual master, gave the sage the bark garment. [1-2-7]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/6न्यस्यतां कलशस्तात दीयतां वल्कलं मम | इदमेवावगाहिष्ये तमसातीर्थमुत्तमम् || १-२-६nyasyatAM kalazastAta dIyatAM valkalaM mama | idamevAvagAhiSye tamasAtIrthamuttamam || 1-2-6My dear! Let the hand-vessel [kamaNDalu] be kept [there]. Let my bark-garment be given to me. I will enter this best ford of Tamasa only. [1-2-6]
- •siva.sh/ramayana/bala-kanda/2/5अकर्दममिदं तीर्थं भरद्वाज निशामय | रमणीयं प्रसन्नाम्बु सन्मनुष्यमनो यथा || १-२-५akardamamidaM tIrthaM bharadvAja nizAmaya | ramaNIyaM prasannAmbu sanmanuSyamano yathA || 1-2-5"O Bharadwaja, behold the beautiful and pleasant waters of this river. This holy spot is as clear and pure as the mind of a virtuous man. [1-2-5]