Search

  1. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/23
    अन्तःपुरेऽति संवृद्धान् व्याघ्रवीर्यबलान्वितान् | दंष्ट्राऽऽयुधान्महाकायान् शुनश्चोपायनं ददौ || २-७०-२३antaHpure'ti saMvRddhAn vyAghravIryabalAnvitAn | daMSTrA''yudhAnmahAkAyAn zunazcopAyanaM dadau || 2-70-23He also gave him a gift of wellraised dogs of the inner apartment hugebodied with the strength and courage of tigers who used their fangs as weapons. [2-70-23]
  2. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/22
    ऐरावतानैन्द्रशिरान्नागान्वै प्रियदर्शनान् | खरान् श्रीघ्रान्सुसंयुक्तान्मातुलोऽस्मै धनं ददौ || २-७०-२२airAvatAnaindrazirAnnAgAnvai priyadarzanAn | kharAn zrIghrAnsusaMyuktAnmAtulo'smai dhanaM dadau || 2-70-22His maternal uncle gave him the wealth of goodlooking elephants born in Iravata and Indrasira mountains and swiftmoving and welltrained asses which can be yoked easily. He gave riches too. [2-70-22]
  3. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/21
    तथाऽमात्यानभिप्रेतान्विश्वास्यांश्च गुणान्वितान् | ददावश्वपतिः क्षिप्रं भरतायानुयायिनः || २-७०-२१tathA'mAtyAnabhipretAnvizvAsyAMzca guNAnvitAn | dadAvazvapatiH kSipraM bharatAyAnuyAyinaH || 2-70-21Similarly his maternal uncle Ashwapati quickly presented him amenable, trustworthy and virtuous counsellors as companions on his return journey. [2-70-21]
  4. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/20
    रुक्मनिष्कसहस्रे द्वे षोडशाश्वशतानि च | सत्कृत्य कैकयीपुत्रं केकयो धनमादिशत् || २-७०-२०rukmaniSkasahasre dve SoDazAzvazatAni ca | satkRtya kaikayIputraM kekayo dhanamAdizat || 2-70-20King of Kekaya generously gave to the son of Kaikeyi (Bharata) in his honour two thousand gold coins and sixteen hundred horses. [2-70-20]
  5. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/19
    तस्मै हस्त्युत्तमांश्चित्रान्कम्बलानजिनानि च | अभिसत्कृत्य कैकेयो भरताय धनं ददौ || २-७०-१९tasmai hastyuttamAMzcitrAnkambalAnajinAni ca | abhisatkRtya kaikeyo bharatAya dhanaM dadau || 2-70-19The king of Kekaya felicitated Bharata, out of affection and bestowed on him wellbred elephants, manycoloured blankets, antelope skins and riches. [2-70-19]
  6. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/18
    पुरोहितं च कुशलं ये चान्ये द्विजसत्तमाः | तौ च तात महेष्वासौ भ्रातरौ रामलक्ष्मणौ || २-७०-१८purohitaM ca kuzalaM ye cAnye dvijasattamAH | tau ca tAta maheSvAsau bhrAtarau rAmalakSmaNau || 2-70-18My child, convey my best wishes, too, to your family priest Vasistha and other illustrious brahmins and also to those two great bowmen (Rama and Lakshmana).' [2-70-18]
  7. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/17
    गच्छ तातानुजाने त्वां कैकेयीसुप्रजास्त्वया | मातरं कुशलं ब्रूयाः पितरं च परन्तप || २-७०-१७gaccha tAtAnujAne tvAM kaikeyIsuprajAstvayA | mAtaraM kuzalaM brUyAH pitaraM ca parantapa || 2-70-17- 'You may go, my child I permit you to leave. Kaikeyi has a worthy son in you. Oh ! slayer of enemies convey my best wishes to your mother and father. [2-70-17]
  8. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/16
    भरतेनैवमुक्तस्तु नृपो मातामहस्तदा | तमुवाच शुभं वाक्यं शिरस्याघ्राय राघवम् || २-७०-१६bharatenaivamuktastu nRpo mAtAmahastadA | tamuvAca zubhaM vAkyaM zirasyAghrAya rAghavam || 2-70-16Then the king of Kekaya, the maternal grandfather of Bharata, having heard the words of the scion of the Raghu dynasty (Bharata), kissed him on his forehead and spoke these auspicious words : - [2-70-16]
  9. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/15
    राजन् पितुर्गमिष्यामि सकाशं दूतचोदितः | पुनरप्यहमेष्यामि यदा मे त्वं स्मरिष्यसि || २-७०-१५rAjan piturgamiSyAmi sakAzaM dUtacoditaH | punarapyahameSyAmi yadA me tvaM smariSyasi || 2-70-15- 'Oh ! king, urged by these messengers I wish to go to my father. I shall come back again (from Ayodhya) whenever you remember me.' [2-70-15]
  10. siva.sh/ramayana/ayodhya-kanda/70/14
    एवमुक्त्वा तु तान् दूतान्भरतः पार्थिवात्मजः | दूतैः संञ्चोदितो वाक्यं मातामहमुवाच ह || २-७०-१४evamuktvA tu tAn dUtAnbharataH pArthivAtmajaH | dUtaiH saMJcodito vAkyaM mAtAmahamuvAca ha || 2-70-14Having addressed the messengers who were pressing him to leave (for Ayodhya) Bharata said to his maternal grandfather : - [2-70-14]